Biliyorsun beni, benden iyi tanıyorsun. Bunca yıl geçti, öyle ya da böyle, bir şekilde kaldık hayatta. Kaldık mı? Tamam o kısım muamma.
Çok uzun zamandır hissetmediğim, hatta sanırım tecrübe de etmediğim şeyler hissettim. Bu noktadan sonra aramızda olanları sağlıklı bir şekilde idare edebileceğimi sanmıyorum.
Bir adım sonrasını kestirebiliyorum ve bu korkutucu.
Kahvaltılarda okumayı sevdiğin gazeteye eğik başın, gözlerin, kirpiklerin, burnun, öpmeye asla doymadığım dudakların ve bakışlarımdan habersiz sen, kusursuzluğun…
Çok güzel günlerdi.
Her şey için teşekkür ederim.
Huzurla kal.
Hoşça kal.
