Efendim bundan yıllar evvel, ben yaklaşık 5-6 yaşlarında iken, o zamanlar tabii doğalgaz falan, kombi neredeeee… Yok öyle bir şey. Neyse… Konu bu değil.
İşte günlerden bir gün annem kömürlükte kömür kırarken baltayı baya baya eline vuruyor, gözümün de önünde yani. Yanında duruyorum çünkü korkmasın diye. Ben küçük ama annem de pek büyük değil yani. Neyse konumuz bu da değil.
Baya derin, ciddi bi kesik. Ben zaten pek kibar olduğumdan bakamıyorum bile. Annem de bana para verip eczaneye yolluyor bişiler almaya (neler onlar hatırlamıyorum lakin konumuz bu da değil). Eczane zaten 20 adım ötede evden, sokağın başında…
Alıyorum alacakları eve dönüyorum. Apartmana giriyorum. Arkamdan benden büyük bi iki kişi giriyor. Benden büyük dediysem 15 yaşındalar en fazla, cinsiyetlerini hatırlamıyorum ki zaten mevzu bu değil.
Bana diyorlar ki “Paranı sayalım mı?” Ben de niyeyse “Peki” diyip uzatıyorum paraları.
Netice; alıp kaçıyorlar.
He işte şimdi geldik konuya; ben hep aynı salak be sevgili okur. Hala salakça her söylenene inanıp elimde avucumda ne varsa veriyorum. Sonra başım önümde, gözümde yaşlar kalıyorum bi başıma.
Öyle işte.
