Silahın o buz gibi namlusunu hissediyorum sağ şakağımda.
Her şeye son vermeye karar vereli yıllar oldu halbuki.
Ama ancak şimdi o gücü bulabiliyorum kendimde.
Evet sol şakağımda sonlanacak bu sefil hayat.
Ölümüme bu kadar yakınken hayat, gözlerimin önünden ”bir film şeridi gibi” geçip gitmiyor.
Son nefese bu kadar kalmışken bile çekici gelmeyen bir hayatım oldu çünkü.
Her gece uyumak için içtiğim ilaçlara ihtiyaç duymak istemiyorum.
Tek bir gerçeklik kaldı artık.
Sağ şakağım ve lanet olası silahın buz gibi namlusu.
